‘Ik zag mezelf niet aan het bed van patiënten staan’

Oorspronkelijk kom ik uit Afghanistan en hebben mijn familie en ik een tijdje in Rusland gewoond alvorens naar Nederland te verhuizen. Naar Nederland verhuizen was heel uitdagend. Maar ik wende eigenlijk erg snel.

Russisch-Nederlands woordenboek

In het begin nam ik altijd en overal een Russisch-Nederlands woordenboek mee. Al snel leerde ik de taal en inmiddels ben ik het Russisch alweer verleerd. Ik praat en denk afwisselend in het Nederlands en in het Afghaans. Maar dromen doe ik in het Nederlands.

Het opgroeien in tegengestelde werelden heeft me geholpen in mijn leven en helpt me nu nog in mijn werk. Ik kan mij makkelijk in andere situaties en andere mensen verplaatsen. Mensen kunnen heel verschillend naar dezelfde onderwerpen kijken en erover nadenken. Het is goed als je daarvoor openstaat. Daarnaast was ik al heel jong enorm geïnteresseerd in het menselijk lichaam. Hoe werken allerlei lichaams­processen op elkaar in? Als je bedenkt hoe ingewikkeld en precies je lichaam in elkaar zit. Dat is toch eigenlijk verbijsterend!

‘Ik wilde liever de kant van de wetenschap op’

Mijn enorme nieuwsgierigheid naar nieuwe mensen, culturen en omgevingen en de drive om me voortdurend te blijven ontwikkelen, hebben er denk ik voor gezorgd dat ik graag de gezondheidszorg in wilde. Ook heb ik een deel hiervan van huis uit meegekregen. Mijn vader heeft namelijk als apotheker gewerkt. Bovendien is mijn tante gynaecoloog en was mijn opa internist.

Daarom ben ik biomedische wetenschappen gaan studeren en heb ik een masterstudie Health Management en Internationale Volksgezondheid gevolgd. Oké, alhoewel ik aanvankelijk geneeskunde wilde studeren, beviel de studie biomedische wetenschappen ook goed. Bovendien zag ik me ook niet zo snel aan het bed van patiënten staan. Ik wilde liever de kant van de wetenschap op.

Bijdragen aan de gezondheid van mensen op grotere schaal

Na mijn studie ben ik eerst junior lecturer geworden bij het Athena Instituut van de VU. Daar deed ik onderzoek naar borstkanker en begeleidde ik studenten. Dat was interessant. Ook heb ik tijdens mijn studie onderzoek met siRNA bij knock-out muizen gedaan bij de trombose en hemostase-afdeling. Maar de hele dag in een lab werken, was niet echt iets voor mij. Zodoende ben ik gaan nadenken over wat ik wilde en ben via-via bij Pfizer terechtgekomen. Eerst op de afdeling geneesmiddelveiligheid en later werd ik medisch adviseur bij de afdeling infectieziekten en werkte ik mee aan een behandelportfolio met anti­biotica en antischimmelmiddelen. Wat ik nu ­specifiek doe? Ik mag me bezighouden met cardiale amyloïdose, een ­zeldzame ziekte die vaak pas na jaren wordt ontdekt.

Achteraf zijn veel van mijn vrienden die arts zijn geworden wel een beetje jaloers op me. Ik heb een afwisselende baan die goed bij me past en waarmee ik kan bijdragen aan de gezondheid van mensen op grotere schaal. Voor mijn werk heb ik veel contact met cardiologen. En dat is heel erg leuk. Samen denk je na over hoe je de zorg voor patiënten met amyloïdose kunt verbeteren.

Hoe zorg je dat de ziekte sneller herkend wordt? Want als patiënten sneller herkend worden en tijdig behandeld worden, kan hun kwaliteit van leven aanzienlijk verbeteren. Stel je jezelf eens voor dat je als patiënt elke keer een nieuwe klacht of symptoom krijgt en de dokter er geen vinger op kan leggen. Dat niemand je precies kan vertellen wat er is.

Als ik kan helpen om patiënten sneller te vinden en te behandelen, vind ik dat heel betekenisvol. Ik sta weliswaar niet aan het bed van patiënten, maar toch heb ik het gevoel dat ik met mijn werk een belangrijke bijdrage kan leveren aan de zorg.’

Omar Osmani is Senior Medical Affairs Scientist