‘Als conciërge kan hij weer meedoen aan het leven’
Leestijd: 3 minuten
Klinisch arbeidsgeneeskundige Desiree Dona gaf de afgelopen jaren aan honderden mensen met kanker advies over werkvraagstukken. ’’Het bedenken van oplossingen is maatwerk. Elke situatie is uniek.’’ Ze geeft vier voorbeelden van mensen die bij haar kwamen om duidelijk te maken tegen welke problemen ze aanlopen en de arbeidsgeneeskundige interventies die zij bedacht.
‘Zoeken naar een stagiair om hem te helpen’
Pas geleden kwam er een timmerman met een hoofd-halstumor op gesprek bij Desiree Dona. De man werkt als zzp-er en kreeg van zijn oncoloog te horen dat hij na behandeling beperkingen houdt aan zijn schouder.
’’Ik heb met hem besproken of hij een arbeidsongeschiktheidsverzekering heeft.’’ En wat er gedaan kan worden om de continuïteit van zijn bedrijf te waarborgen tijdens zijn behandeling.
’’Wat ik dan bijvoorbeeld doe is kijken naar de mogelijkheden om een leerling-timmerman, of stagiair in te huren die onder zijn supervisie zorgt dat aangenomen werk doorgang heeft. Maar ook help ik mee om te bedenken wat hij naar zijn klanten kan communiceren. En ik bespreek met de patiënt wat de gevolgen zullen zijn voor zijn schouderfunctie en hoe dat gaat verhouden tot zijn werkzaamheden als timmerman.
‘Hij zat thuis te wachten tot hij dood zou gaan’
Een vrachtwagenchauffeur krijgt wanneer hij halverwege de veertig is, te horen dat hij uitgezaaide kanker heeft. Hoewel hij niet meer kan genezen, is zijn ziekte al enkele jaren stabiel. Zijn leven is ondertussen in duigen gevallen, vertelt Desiree die hem begeleidde.
’’Hij is door de impact van zijn ziekte gescheiden, had twee opgroeiende kinderen en is zijn werk kwijtgeraakt. Vervolgens is hij volledig afgekeurd en belandt hij in een sociaal isolement.’’
De man krijgt allerlei psychische klachten, door het ontbreken van een toekomstperspectief en een betekenisvol leven. ’’Ik ben met hem gaan kijken wat reëel haalbaar was en wat er kan binnen de wet- en regelgeving, omdat hij een volledige uitkering heeft.’’
Na de nodige telefoontjes binnen haar uitgebreide netwerk, lukt het Desiree Dona om een plekje voor de man te vinden als conciërge op een basisschool voor tien uur per week. Hij kan zijn tijd zelf indelen, afhankelijk van hoe het gaat. En door overleg met het UWV met behoud van uitkering.
Voor deze man betekent het werken als conciërge het verschil tussen ‘het leven heeft geen zin meer’ en ‘ik hoor er weer bij en het heeft zin wat ik doe.’ De man zat thuis te wachten tot hij dood zou gaan. Nu kan bij binnen zijn mogelijkheden weer invulling geven aan het meedoen in het leven.’’
‘De eigen bedrijfsarts had zijn ziekte en beperkingen onderschat’
Een 59-jarige medewerker van een zandzuiginstallatie is dag in-dag uit bezig met fysiek zwaar werk op het water, als hij de diagnose keelkanker krijgt. ’’Hij kreeg een stemcanule en mocht niet meer op het water werken in verband met verdrinkingsgevaar.’’
Door de behandeling had hij allerlei beperkingen waardoor het niet meer haalbaar is om in een andere functie aan de slag te blijven. Maar zijn eigen bedrijfsarts had die beperkingen niet allemaal gezien. ’’Want die had nog nooit iemand met keelkanker en een stemcanule begeleid.’’
Desiree Dona heeft de bedrijfsarts gebeld en uitgelegd wat deze ziekte en behandeling betekenen voor de man in kwestie. ’’De bedrijfsarts was superblij. Die besefte dat ze de belastbaarheid en de impact van de behandeling op de man overschat had.
Op zo’n moment help ik de bedrijfsarts om de beperking goed te formuleren en de aanvraag voor de keuring door het UWV voor zo’n man goed voor te bereiden.’’
‘Familie, vrienden en collega’s hielden de winkel open’
Een relatief jonge schoenmaker krijgt van zijn chirurg goed nieuws: hij is behandeld voor darmkanker en alle uitslagen zijn goed. In zak en as komt hij echter op gesprek bij een oncologisch verpleegkundige, die hem naar Desiree doorstuurt.
’’Hij was extreem vermoeid en het lukte hem niet meer om zijn winkel open te houden. Hierdoor verloor hij zijn inkomen en stond ook zijn relatie onder druk.’’
De man had geen arbeidsongeschiktheidsverzekering en ook geen begeleiding naar werk gehad. Daardoor liep hij veel te hard van stapel.
’’Zijn strategie was ‘genezen en gaan’. Zijn winkel moest open, in plaats van dat hij rustig ging herstellen en het werken weer opbouwde.’’
Desiree heeft hem samen een plan gemaakt waardoor zijn winkel weer kon opengaan. ’’Doordat mensen uit zijn netwerk er stonden: familie, vrienden, collega-schoenmakers. Zodat hij zelf drie dagen per week kon revalideren. Deze meneer is nu weer volop aan het werk.’’