JFK: de beroemdste Addisonpatiënt ter wereld

En dat was niet zijn enige medische probleem. In 2002 gaf het Witte Huis zijn medisch dossier vrij. Wetenschappers die het doorlichtten, ontdekten dat hij tijdens zijn leven minstens 36 keer in het ziekenhuis lag, waarvan drie keer op het randje van de dood. 

Sinds zijn vroege jeugd werd de president al geteisterd door allerlei ziekten. Voor zijn vijfde jaar was hij lange periodes aan bed gekluisterd door kinkhoest, mazelen, geelzucht en waterpokken. Later kreeg hij ook astma, bronchitis en allergieën. Hij oogde ziekelijk en mager. 

Als student moest hij zijn studies aan Princeton en Harvard regelmatig onderbreken voor ziekenhuisopnamen, onder meer vanwege ernstige darmklachten. 

In 1947 stortte hij - inmiddels congreslid voor Massachusetts - in elkaar tijdens een bezoek aan Londen. Van de artsen kreeg hij het bericht dat hij waarschijnlijk nog maar een jaar te leven had en zelf dacht hij in eerste instantie dat hij een zeldzame en langzame vorm van leukemie had.

Een korter been

Met een verpleegkundige reisde hij terug naar New York per boot. Tijdens die reis was hij zo ziek, dat hem de laatste sacramenten werden toegediend. Hij overleefde echter en werd naar een kliniek gebracht. Daar kreeg hij uiteindelijk te horen dat hij lijdt aan de ziekte van Addison. En wat volgde was een jarenlange behandeling met injecties hydrocortison, waarbij het lichaam als het ware wordt beschermd tegen de schadelijke gevolgen van een verhoogd adrenalineniveau. 

Alsof hij nog niet genoeg kwalen had, was John Kennedy geboren met een been korter dan het andere. Daardoor kampte hij met een pijnlijke rug waarvoor hij in 1954 een zeer risicovolle operatie onderging. De ingreep mislukte en Kennedy ontving opnieuw de laatste sacramenten. 

Maar een wonder geschiedde en de politicus, nu senator van Massachusetts, bleef leven. Hij bracht een halfjaar door in het ziekenhuis en besloot een boek te schrijven. Het boek ontving de prestigieuze Pulitzer-prijs en gaf Kennedy’s politieke carrière een boost.

Bijna fatale rugoperatie

Kennedy’s slechte gezondheid bleef hem tot aan het Witte Huis achtervolgen. De bijna fatale rugoperatie uit 1954 had averechts gewerkt. JFK kon niet langer dan een halfuur stilzitten. Bij het eten of filmkijken stond hij telkens op. In 1955 ontdekten artsen dat hij naast aan de ziekte van Addison, ook aan de aanverwante aandoening, syndroom van Schmidt lijdt. Ook dat is een hormoonziekte waarbij de werking van de schildklier verstoord raakt.

De buitenwereld zag echter altijd een jonge, fitte Kennedy. Dat hij tijdens een parade tijdens zijn verkiezingscampagne nog eens in elkaar zakte vanwege een Addisoncrisis, leek dit beeld even te verstoren. 

Politieke vijanden ‘beschuldigden’ hem ervan dat hij de ziekte van Addison had en alras kwam er een officiële verklaring dat ‘Kennedy niet leed aan de ziekte van Addison, veroorzaakt door tbc’. Feitelijk was dit niet gelogen: tbc is slechts in tien procent van de gevallen de oorzaak. De meest voorkomende oorzaak betreft echter auto-immuniteitsproblemen.