‘Een maagverkleining zorgt voor een nieuwe levenswijze’
’’Iemand uit mijn groep biechtte op soms een frikandel in de blender te doen om op te drinken. Hij viel wél af en ik niet, dat maakte me zo boos.’’ Yvonne van Oosten onderging een maagverkleining om af te vallen. Hoewel het proces anders verliep dan ze te voren had gedacht, is ze blij met het resultaat én zichzelf. ’’Eigenlijk ben ik gewoon heel tevreden met hoe ik eruit zie.’’
Al van jongs af aan speelt gewicht een rol in het leven van Yvonne. ’’Vanaf dat ik drie was ging ik met mijn moeder mee naar de Weight Watchers. Ik vraag me nu nog steeds af waarom zij dacht dat ze te dik was. Mijn moeder had een complex en ik kreeg dat van jongs af aan mee.’’
‘Een maagverkleining is toch voor mensen die alleen maar vreten?’
Yvonne denkt zelf dat dat de reden is dat ze zelf ook gewichtsproblemen kreeg. De 53-jarige Yvonne pakt haar telefoon, scrolt door de foto’s en laat een foto van zichzelf zien. ’’Dit is zeven jaar geleden. Toen woog ik 130 kilo en had ik diabetes type II.’’
Het is haar internist die als eerst een balletje opgooit om een maagverkleining te laten doen. ’’Toen hij dat opperde ben ik uit mijn plaat gegaan. Want ja, ik was te dik. Maar ik sportte drie keer per week en at heel gezond. Of geloofde hij dat soms niet?! Een maagverkleining is toch voor mensen die alleen maar vreten?’’
‘Ik was zo’n hittepetitje op naaldhakken. En dat met mijn gewicht, zie je het voor je?’
De internist legt aan Yvonne uit dat hij verwacht dat zij na een maagverkleining geen diabetes meer zal hebben, dus dat ze dat serieus moet overwegen. ’’Ik heb er toen inderdaad over na gedacht, maar het heeft twee jaar geduurd voor ik de beslissing had genomen. Toen was ik het zat. Ik was inmiddels vijf keer in de week aan het sporten en ik at gezond, maar ik viel geen gram af. Dus toen heb ik ja gezegd tegen de maagverkleining.’’
‘Ik kende mezelf meer gewicht toe dan ik al had’
Je krijgt niet zomaar een maagverkleining, legt Yvonne uit. ’’Je gaat echt een levensverandering aan waar je je op moet instellen, daarom begint het traject al zes weken voor de operatie. Dan moet je wekelijks naar bijeenkomsten met een groep mensen die ook een maagoperatie ondergaan.’’
Yvonne, die zelf in Bussum woont, gaat hiervoor naar de obesitaskliniek in Utrecht. ’’Ik weet nog goed dat ik daar voor het eerst binnenkwam. Ik was zo’n hittepetitje op naaldhakken. En dat met mijn gewicht, zie je het voor je?’’ Ze lacht aanstekelijk.
’’Ik keek die zaal in en dacht: zo, dat zijn brede stoelen … Toen keek ik naar alle mensen die daar zaten en vervolgens keek ik naar mezelf. Nee, hier hoor ik niet bij, ik wilde niet met deze mensen geassocieerd worden en dat groepsproces leek me ook niks. Ik dacht dat ik wel een individueel traject verdiende. Arrogant hè? Ik kende mezelf meer gewicht toe dan ik al had.’’ Alweer die aanstekelijke lach.
‘Met mijn pootjes op de aarde’
’’Ik was natuurlijk gewoon veel te dik, maar zo zag ik mezelf totaal niet. Ik had een verknipt beeld van mezelf. In de groep leerde ik dat ik met mijn pootjes op de aarde moest staan, dat ik wél een van hun ben.’’
Het groepstraject in de obesitaskliniek heeft Yvonne geholpen om op een andere manier naar mensen met obesitas te kijken. ’’Als ik nu hoor ‘ieder pondje komt door het mondje’ dan trek ik je door de riolering heen. Want voor een groot deel is dit waar, maar je kunt niet iedereen op een grote hoop gooien. Niemand is voor zijn plezier zo dik, er zit vaak veel meer achter.’’
Kiwi
Het is december 2015 als Yvonne haar maagoperatie krijgt. ’’Een deel van mijn maag hebben ze dichtgemaakt en wat er nog over is heeft de grootte van een kiwi.’’ Yvonne kan na haar operatie alleen nog kleine porties eten. ’’En als ik teveel suiker eet, word ik echt beroerd.’’ Het goede nieuws is dat ze na haar operatie meteen mocht stoppen met haar diabetesmedicatie. ’’En de diabetes was ook echt meteen weg, de internist had gelijk.’’
Risico op trombose
Zowel overgewicht als het ondergaan van een operatie zijn los van elkaar belangrijke risicofactoren bij het ontstaan van trombose. Je kunt je voorstellen dat als je zwaarlijvig bent én geopereerd wordt - zoals een maagverkleinende ingreep - je extra risico loopt op trombose. Als je een Body Mass Index van 25 of hoger hebt - de Body Mass Index (BMI) is een index voor het gewicht in verhouding tot lichaamslengte - dan maakt je lichaam meer stollingsfactoren van het bloed aan en is er sprake van afgenomen fibrinolyse: het proces waarbij een bloedstolsel langzaam wordt afgebroken. Hierdoor heb je een verhoogd risico op trombose. Yvonne kreeg na haar maagverkleining tromboseprofylaxe toegediend. ’’Dat was uit voorzorg, maar er werd ook echt op gecontroleerd. Er werd me verteld dat als je dik bent en veel ligt zoals na een operatie, je meer kans hebt op trombose.’’
Frikandel in de blender
De Bussumse - of Gooise troela, zoals Yvonne zichzelf met de nodige zelfspot noemt - verwacht dat de kilo’s er na haar operatie af zouden vliegen. ’’Maar het liep anders. In het eerste halfjaar na mijn operatie ben ik heel langzaam een beetje afgevallen. Terwijl in de groep van de obesitaskliniek de kilo’s om m’n oren vlogen.’’
Het frustreert Yvonne dat ze niet zoveel afvalt als ze zou willen. Tijdens een van de groepsbijeenkomsten biecht iemand op dat hij af en toe een frikandel met curry in de blender gooit, zodat hij dat toch kan eten. ’’Toen ik dat hoorde werd ik zo boos! Hij deed dat en viel wel af en ik hield me braaf aan alle regels en verloor nauwelijks gewicht, dat vond ik echt oneerlijk.’’
‘Nou wat denk je? Geen gram afgevallen’
Tot een half jaar na de operatie verliest Yvonne gewicht, maar daarna stopt het afvallen. ’’Toen dacht ik wel ‘verdorie’! Ik ben altijd eerlijk geweest over wat ik wel en niet at. En dat was soms best lastig en confronterend. Maar mijn chirurg zag dus dat ik alles volgens de regels deed.’’
De chirurg heeft dan nog een troef achter de hand. Hij biedt aan om een darmomlegging te doen. Daardoor krijg je een andere manier van verwerken van eten krijgt. ’’Wat ik eet wordt tot zestig procent minder goed opgenomen, ik zal dus de rest van mijn leven vitamines en voedingssupplementen moeten nemen.’’
Aan een darmomlegging kleeft bovendien één groot nadeel, stelt Yvonne. ’’Je moet met een darmomlegging elke keer nadat je iets eet, direct naar het toilet. Dat is natuurlijk best onhandig, zeker in mijn werk, want ik sta vaak voor groepen. Maar ik was inmiddels ten einde raad, dus ik ben voor de darmomlegging gegaan.’’
‘Mijn chirurg zag dus dat ik alles volgens de regels deed.’
Yvonne trekt haar wenkbrauwen op. ’’Nou, wat denk je? Geen gram afgevallen. En omdat ik alles moest proberen kreeg ik toen ook nog een maagbandje. Maar tot op de dag van vandaag: nada noppes.’’
‘Ik ben tevreden met mezelf’
Toch is ze blij dat ze het traject van de maagverkleining is ingegaan. ’’Ik ben in totaal 40 kilo afgevallen. Officieel ben ik nog te zwaar, maar meer afvallen lukt niet. Dus dit is kennelijk wat er bij me hoort. Los van alle voordelen van afvallen - want ik ben een stuk gezonder nu - ben ik ook veel ballast kwijt die niet in kilo’s is uit te drukken.’’
Dan verschijnt er een lach op Yvonnes gezicht. ’’Eigenlijk ben ik gewoon heel tevreden met hoe ik eruit zie. En het is een groot goed om tevreden te zijn met jezelf.’’
-
De huid verslapt als je ouder wordt en de hersenen ook
Het slapper en minder elastisch worden van de huid is een van de eerste uiterlijke tekenen van veroudering. Nu lijkt het er op dat niet alleen onze huid verslapt. Onze hersenen doen dat ook, zeggen onderzoekers.
-
Nanodeeltjes als kleine medicijnpostbodes
Ze zijn de kleinste postbode in het lichaam. Nanodeeltjes kunnen een rechtstreekse verbinding maken met kankercellen en er medicijnen naar toe brengen.
-
Hoe herken je borstkanker?
Bij borstkanker kunnen je borsten er anders uitzien of anders aanvoelen dan normaal. Soms zijn een knobbeltje en plekje te voelen, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Maar hoe herken je borstkanker dan? Want hoe eerder de diagnose wordt gesteld, hoe sneller je kunt starten met een behandeling en des te effectiever die is. Kortom, wees alert en ga bij twijfel altijd naar de dokter.
