Buiten begint het steeds harder te regenen. Lisa zit ontspannen achter een latte macchiato in een cafeetje waaraan zij met haar bedrijfje thee levert. Haar telefoon gaat. Dochter Mégane wil dat haar moeder iets voor haar regelt. Lisa’s gezicht schiet in de moederstand. Rustig en stellig spreekt ze haar dochter toe. ’’Nee, ik heb nu geen tijd…dat kun je zelf prima regelen.’’

Ze lacht als ze ophangt. ’’Bizar hè. Toen ik net zo oud was als zij, had ik haar al. Het blijft raar om te beseffen. Gelukkig is ze heel anders dan ik op die leeftijd. Héél rustig, lief en verstandig.’’ Om trots te vervolgen: ’’Ze heeft een grote hechte vriendengroep en ze heeft al een heel toekomstplan voor zichzelf uitgestippeld. Ze zit op het grafisch lyceum en wil later de reclame in. ’’
 

Prototype probleemjongere

Lisa was zelf, zoals ze vertelt, het prototype probleemjongere. ’’Ik was behoorlijk rebels…ruzie met mijn moeder…spijbelen…van school gestuurd worden en foute vriendjes.’’ Dat ze wel eens zwanger zou kunnen worden van haar vriendje tijdens het vrijen zonder condoom, tja, daar stond ze eigenlijk niet bij stil. ’’Mijn ouders hadden me heus seksuele voorlichting gegeven. Maar ik dacht ‘dat overkomt mij niet’.’’

Ze was altijd regelmatig ongesteld en toen haar menstruatie uitbleef, klopte ze aan bij een docente op school, die ze vertrouwde. ’’Ik heb op school een zwangerschapstest gedaan, met die docente en een vriendin voor de deur. Met het idee ‘dat doe ik wel even’ maar opeens zag ik twee streepjes.’’ Voor Lisa was het meteen een uitgemaakte zaak. ’’Ik had meteen het gevoel: het is zoals het is. Ik ben zwanger en ik ga mijn kindje houden.’’

Verantwoordelijkheidsgevoel en bewijsdrang

Na een week vertelde ze het thuis en het gevolg was ‘dikke ruzie’, zoals Lisa vertelt. ’’Mijn moeder was enorm boos en door de ruzies die wij kregen was het niet verstandig thuis te blijven wonen.’’

Er volgde een moeilijke periode, waar Lisa met tranen in haar ogen over vertelt. ’’We zijn eerst bij tienerhuizen gaan kijken, maar dat vonden mijn ouders niets. Uiteindelijk ben ik bij een kennis van mijn moeder gaan wonen.’’

Pas tegen het einde van haar zwangerschap kwam het weer goed tussen Lisa en haar moeder en ging ze weer naar huis. ’’Sindsdien gaat het heel erg goed tussen ons.’’

Lisa had naar eigen zeggen een ‘perfecte bevalling’ en was meteen intens gelukkig toen ze haar dochter in haar armen had. ’’Het was meteen goed en ik had gelijk het gevoel van ‘zij is van mij’.’’

Nadat haar dochter geboren werd vond Lisa het heel belangrijk om naar school te blijven gaan. ’’Ik was als tiener rebels, maar had wel een groot verantwoordelijkheidsgevoel en door mijn zwangerschap ben ik wel op het rechte pad gekomen. Daarnaast had ik een enorme drang om me te bewijzen. Ik kreeg op school te horen dat ze dachten dat ik in de goot zou eindigen en ook mijn ouders dachten ik dat ik enorm veel spijt zou krijgen.’’

Het roer volledig om

Het tegendeel bleek waar. Lisa ging naar school en droeg de zorg voor haar dochter zelf. ’’Mijn moeder paste heus wel eens op, zodat ik bijvoorbeeld eens uit kon gaan. Maar ik wilde het ook zelf zo. Het was mijn dochter.’’

Ze vertelt dat Mégane ’s vader tijdens een deel van de zwangerschap en kort na de bevalling nog wel in beeld was. Maar dat zij en haar dochter hem sinds een aantal jaar niet meer zien. ’’Ik neem niets kwalijk en waarom ook? Het was mijn besluit om haar te houden en ik vond het ook heel logisch om dan de volledige verantwoordelijkheid voor haar te nemen.’’

Op haar achttiende ging Lisa op zichzelf wonen. Na de mavo, volgde ze een mbo-opleiding uiterlijke verzorging, een kappersopleiding en daarna ging ze fulltime werken. Via haar werk volgde ze nog allerlei cursussen en ze besloot op haar 25e om een lerarenopleiding op het hbo te volgen.

Uiteindelijk werkte ze jarenlang als docent op een vmbo-school. Een paar jaar geleden besloot ze het roer volledig om te gooien. ’’Ik had al heel lang de droom om voor mezelf te beginnen en dacht ‘nu of nooit want dan ben ik te oud’.

Ze vertelt dat ze haar eigen leven als tienermoeder achteraf gezien niet als enorm zwaar beschouwt. Natuurlijk was het wel gek om als broekie op het schoolplein te staan tussen de moeders 30 en 40. En wat buitengewoon vervelend was, waren de nare opmerkingen die ze zeker toen Mégane nog jonger was kreeg. ’’Zoals: ‘Is dat je zusje ‘kan jij dat wel alleen’, of wat zielig voor je, je hele leven is voorbij.’’

Lisa is even stil. Haar ogen beginnen te fonkelen en dan breekt haar gezicht op in een stralende glimlach. ’’…Ik heb een fantastisch kind, dat was ze als baby al. Ik heb ook niets hoeven laten door haar…Mijn leven was helemaal niet voorbij. Door haar ben ik juist zo goed terechtkomen. Zonder had ik dit allemaal nooit bereikt.’’