Op museumsafari met migranten

Een middag op safari in een museum: Nederland Cares maakt dit mogelijk voor een groep van tien migranten, die alle tien hard werken om de Nederlandse taal onder de knie te krijgen. Via het project Pfizer4all, dat het voor Pfizermedewerkers mogelijk maakt om onder werktijd vrijwilligerswerk te doen, zijn er tien Pfizercollega’s aanwezig die ook meedoen met de museumsafari. Nederland Cares brengt met dit initiatief mensen uit verschillende leefwerelden samen, om een leuke dag te hebben, maar ook om dingen van elkaar te leren.

De directeur van het museum vertelt dat het een genoegen is voor het museum om de migranten en de vrijwilligers te mogen ontvangen voor de museumsafari. ’’Ik hoop dat dit museum iedereen zal verbazen en zal helpen om nog meer oog te krijgen voor de natuur. En ik hoop natuurlijk dat iedereen nog een keer terug komt.’’

Winnen, dat wil ik!

’’Wij gaan wel winnen hè?’’, zegt Paul, een Pfizervrijwilliger, tegen een Syrische vrouw in zijn team. Ze kijkt hem niet-begrijpend aan. ’’Winnen betekent dat wij de beste zijn,’’ legt Paul uit. De vrouw krijgt een glimlach om haar mond. ’’Oh! Ja winnen, dat wil ik!”

“Ik ben op zoek naar een dier met de letter L”. Een vrouw met een Arabisch uiterlijk laat een pim-pam-pet draaibord zien, waarop ze de L heeft gedraaid. Samen met haar team gaat de vrouw in de biodiversiteit-zaal op zoek. “Ik zie een larve, dat is met de L.” De Arabische vrouw begint druk te schrijven in haar opdrachtenboek. “En deze vlinder heet ‘landkaartje’, die kan er ook bij!”

Een Franstalige vrouw kletst gezellig - in het Nederlands - tegen Paul, die naast haar loopt. ’’Wat zijn vleugels?’’, vraagt de vrouw. Paul begint met zijn armen vliegbewegingen te maken en vertelt dat dat vleugels zijn. ’’Zoals bij een vogel?’’ De vrouw maakt ook een vliegbeweging. Paul geeft een enthousiaste high-five ter bevestiging en de vrouw schrijft lachend het antwoord op in haar boekje.

Alle migranten die meedoen met de museumsafari zijn NT2 cursisten, maar de een beheerst het Nederlands al iets beter dan de ander.

Een Iraakse man vertelt dat hij nog nooit in een museum is geweest. ’’Ik vind het zo leuk dat ik vanmiddag mee mag doen met de museumsafari en dat ik ook meteen mijn Nederlands kan oefenen. En als ik iets niet begrijp, dan is er altijd dit nog.’’ Met een grijns houdt hij zijn telefoon met Google Translate omhoog.
 

Leren van elkaar

Hendrien van Pfizer, die naast hem staat, wijst in haar boekje en vraagt de man of hij weet wat een oceaan is. De man knikt. ’’Ja. Dat is een zee, want in het Koerdisch heet dat ‘ogeanos’.” Hendrien lacht. ’’Kijk zo leer ik ook nog wat Koerdisch!”

Nadat Mandy van Nederland Cares een foto heeft gemaakt van een groep die in de vorm van een zeester op de grond ligt, vraagt ze of iedereen de opdrachten wil afronden. De groep vertrekt naar ‘Het Nieuwe Café’ voor koffie of thee, met wat lekkers.

Stroopwafels, fossielen en medailles

Als iedereen voorzien is van een drankje en een roze koek, kokosmakroon of stroopwafel, worden de winnaars van de fotowedstrijd bekend gemaakt. De groep die met elkaar een vogel nadeed en hier zelfs een filmpje van maakte, heeft gewonnen.

Terwijl de medailles om hun nek worden gehangen, geeft Mandy alle deelnemers van de museumsafari een fossiel van 65 miljoen jaar oud. Een Vietnamese vrouw kijkt vol bewondering naar haar fossiel en kan niet geloven dat dit stukje steen echt zo oud is.

Het drankje na afloop geeft de deelnemers nog meer gelegenheid om met elkaar te kletsen. Foto’s van kinderen, tuinen en artistieke kunstnagels worden aan elkaar getoond. Er worden zelfs recepten uitgewisseld.

’’Wat was dit een enorm leuke middag’’, zegt Jesse, een nieuwe Rotterdammer. ’’Gezellig en leerzaam, ik heb er echt van genoten’’, stemt Pfizercollega Eva hiermee in. ’’Het had van mij wel langer mogen duren!’’