Jan Willem de Heer
Better together
Al op de lagere school wist ik wat ik wilde worden……. huisarts. Het liep echter iets anders.
Want in de eindexamenklas van de middelbare school werd ik ineens ziek. Behoorlijk ziek zelfs. Van de een op de andere dag voelde ik mij hondsberoerd, moest ik overgeven, zat ik onder de kleine rode vlekjes en had ik een knallende hoofdpijn & een stijve nek. U raadt het misschien al… bacteriële meningitis/hersenvliesontsteking.
Gelukkig ging de ontsteking net zo snel weer weg als dat hij kwam. En wat nóg veel beter was, zonder blijvende schade.
Maar dit alles zorgde er wel voor dat ik besloot om mijn andere passie vorm te gaan geven. Sporten en bewegen. Ik ging studeren aan de Haagsche Academie voor Lichamelijke Opvoeding. Oftewel, ik werd gymleraar.
Uiteindelijk heb ik ook zo’n zeven jaar in Den Haag voor de (middelbare) klas gestaan. Maar toen ging het knagen en kreeg ik zin in iets anders.
Van de innovatieve geneesmiddelenindustrie wist ik op dat moment niets. Maar na de tip om eens te gaan snuffelen aan deze sector en na een eerste gesprek met Pfizer maakte ik de overstap van het onderwijs naar de farmasector om als artsenbezoeker aan de slag te gaan. Dit was in 1999.
Inmiddels ben ik verantwoordelijk voor externe communicatie. En hoewel het alweer zo’n kwart eeuw geleden is dat ik door de voordeur van Pfizer naar binnen kwam, werk ik nog dagelijks met heel veel plezier voor Pfizer alsook in de sector.
Pfizer is een uitstekende werkgever en een supermooi bedrijf. Verandering is de enige constante. Maar dat maakt mijn werk ook zo boeiend. Geen dag is hetzelfde. Soms werk ik heel planmatig met collega’s, een andere keer ben je buiten de deur op pad maar af en toe regeert de waan van de dag.
Begin 2020 groeide iets wat langzaam de kop op stak uit tot iets heel groots. En het groeide uit tot een gezondheidsissue wat mijn werk grotendeels ging regeren. Corona kreeg de wereld in zijn greep. Qua taken & verantwoordelijken was dit een enorm boeiende, spannende en hectische periode. Wat gaan we doen met de communicatie? Hoe gaan we dat doen? Welke positie nemen wij in? Wat doet Pfizer wel en wat niet?
Tijdens corona werd ook de rol, functie en verantwoordelijkheid van de innovatieve geneesmiddelensector nog maar eens duidelijk. Wat ‘wij’ doen is de vertaalslag maken van een idee naar een uiteindelijk op effectiviteit en veiligheid onderzocht en goedgekeurd medicijn/vaccin. Dit is een enorm moeilijke, lange en kostbare weg. Gelukkig konden wetenschappers tijdens corona onder andere gebruikmaken van kennis opgedaan met onderzoek naar een vaccin tegen SARS in 2003. En heeft Pfizer/BioNTech de snelheid verder verhoogd door – op eigen risico – verschillende fasen van onderzoek parallel te laten lopen zonder hierbij stappen over te slaan.
Inmiddels is de pandemie voorbij, is corona endemisch en bestaat mijn werk weer uit het werken aan en ondersteunen van allerlei communicatie over de fantastische dingen die Pfizer doet om patiënten de doorbraken te bieden die hun leven kan veranderen. Zo ben ik nog steeds een soort huisarts die kennis heeft van heel veel zaken maar voor diepgaandere vraagstukken te rade gaat bij zijn collega’s. Noem mij maar een soort communicatie-huisarts.
Nog steeds is bewegen mijn grote hobby. Als het ook maar even kan, ben ik het liefst in de sneeuw om te snowboarden en als dat niet lukt zit ik graag op de fiets (racefiets of mountainbike). En lig ik op zondagochtend in het zwembad voor een flink aantal baantjes.
Daarnaast is muziek al mijn leven lang een andere grote passie. Een driedaags bezoek aan het North Sea Jazzfestival is al sinds jaar en dag voor mijn vrouw, dochter (en vriend) en mij het uitje van het jaar. Maar tussendoor bezoeken we ook zo veel als maar kan concerten.
