Ingrid de Caluwé
Bruggen slaan tussen verschillende werelden
Ik ben opgegroeid op het platteland van Luxemburg, waar mijn vader als vliegtuigmonteur op de luchthaven werkte. Als puber kocht ik van mijn zakgeld boeken over internationale politiek, daar begrepen mijn ouders helemaal niets van. Ik dacht dat mijn studie internationaal recht aan de universiteit Leiden mij zou voorbereiden op een internationale carrière, maar dat liep uiteindelijk anders.
Als student had ik een bijbaantje als grondstewardess bij Martinair. Zo ben ik betrokken geraakt bij de afhandeling van de vliegramp in Faro in 1992. Sindsdien is crisis- en stakeholdermanagement de rode draad in mijn carrière geworden. Het fascineert mij om te zien hoe het gedrag en de communicatie van organisaties van invloed is op de manier waarop de buitenwereld tegen je aankijkt. Wat je doet is belangrijk, maar de interactie met de buitenwereld is vaak doorslaggevend.
Mijn carrière heeft niet bepaald een voorspelbare route gevolgd. Ik ben begonnen als management-trainee bij KLM en heb daar 6 jaar als HR-manager gewerkt. Ik gaf daarnaast ook nog trainingen in het omgaan met slachtoffers en nabestaanden na een vliegramp. Uiteindelijk heb ik besloten me compleet op crisismanagement te richten en ben overgestapt naar een crisismanagement-adviesbureau, en daarna een communicatie-adviesbureau.
In 2011 heb ik de overstap gemaakt naar de politiek, de Tweede Kamer. Voor de VVD heb ik me ingezet voor Ontwikkelingssamenwerking, Scheepvaart, Luchtvaart (mijn oude liefde) en later ICT, paspoorten en de verbouwing van het Binnenhof. Het was goed om vanuit de politiek te zien hoe je bruggen kunt slaan naar de maatschappij. De politieke arena is de ultieme plek waar actie en reactie tussen verschillende stakeholders heel tastbaar wordt. Wat mij het meest opviel, was dat het bedrijfsleven en de overheid elkaars taal niet spreken en elkaar soms tot op het bot wantrouwen. Dat komt voort uit onbegrip.
Ik had aan beide kanten gestaan, dus besloot ik na 6 jaar terug te keren naar het bedrijfleven, om als een soort vertaler op te treden en beide werelden dichter bij elkaar te brengen.
Maatschappelijke waarde van geneesmiddelen is enorm
Eerst 5 jaar bij Tata Steel, maar vorig jaar koos ik voor Pfizer. Waarom?
De maatschappelijke waarde van geneesmiddelen is enorm, en tegelijkertijd wordt de farmaceutische sector vooral aangesproken op haar winsten. Daar ligt een mooie uitdaging. Pfizer is een belangrijke speler als het gaat om het bouwen aan een duurzame gezondheidszorg voor de lange termijn. Hier en in de rest van de wereld. We worden gezien als producent van medicijnen, terwijl we een belangrijke rol vervullen in de hele keten van de gezondheidszorg: van het vaststellen van een medical need en R&D, ontwikkeling van vaccins en medicijnen voor alle stadia van ziekten, tot het bijdragen aan preventie en pandemische paraatheid.
Elkaar versterken
Overheid, wetenschap en farmaceutische industrie kunnen elkaar versterken, daarvoor is veel meer ‘Trust’ nodig. Ik zie dat Pfizer die rol als partner voor wetenschap, overheid en politiek wil invullen, daar wil ik graag mijn steentje aan bijdragen.
