Bij de buren is alles beter
Vorige blog vloeiden er krokodillentranen (aldus Twitter), nu tranen van vreugde. Ik ben namelijk verheugd te zeggen… Oh nee, dat mag nog steeds niet. Toch wil ik het de komende alinea’s hebben over iets waar wij als bedrijf blij van worden: de beschikbaarheid nieuwe geneesmiddelen!
In een van mijn vorige blogs beschreef ik dat de ontwikkeling van een geneesmiddel een langdurig traject is waarbij je aan het eind beoordeeld wordt op veiligheid en effectiviteit door het Europees Medicijn Agentschap (EMA). Veel potentiële medicijnen sneuvelen in dit traject maar gelukkig zijn er ook positieve beoordelingen. Met ieder nieuw medicijn dat goedgekeurd wordt, voegen we namelijk een nieuwe optie toe aan het scala van mogelijkheden om patiënten te helpen om hun beste leven te leven.
Het vergoedingstraject
Maar ben je er dan na die positieve EMA-beoordeling? Zeker niet! Na de goedkeuring van een geneesmiddel door de EMA is er namelijk nog een belangrijk traject dat moet worden doorlopen alvorens een medicijn beschikbaar komt én vergoed wordt voor een patiënt. Ik heb het hier over het zogenaamde vergoedingstraject. Dit traject bewandel je samen met het Zorginstituut Nederland (ZIN). Precies dit overheidsorgaan kwam laatst ter sprake in het tv-programma Op 1 toen het over het beschikbaar stellen van medicatie ging.
Het vergoedingstraject is namelijk tijdintensief. Bovendien kan het ZIN adviseren om aan de vergoeding voorwaarden te verbinden die de grootte van de patiëntgroep, waarvoor het nieuwe geneesmiddel in aanmerking komt, beperkt. Toch vraag ik u nu om uw nekharen weer plat te strijken want dit doet het ZIN niet zomaar. Het ZIN heeft namelijk als taak om de zorg in Nederland goed en betaalbaar te houden. Het gevolg hiervan is dat er soms lastige keuzes gemaakt moeten worden die niet voor iedereen goed uitpakken.
Zo kan het bijvoorbeeld voorkomen dat een nieuw geneesmiddel voor een grotere groep patiënten ingezet zou kunnen worden dan waar het nu voor wordt vergoed. Het ZIN kan namelijk voorwaarden stellen aan de behandeling met een geneesmiddel waarbij het een optimale balans tracht te bereiken tussen kwaliteit en betaalbaarheid. Een voorbeeld hiervan is dat de patiënt eerst een aantal andere geneesmiddelen moet hebben geprobeerd alvorens zij/hij in aanmerking komt voor het nieuwe geneesmiddel. Hierbij kan het ook af en toe voorkomen dat de behandelend arts geneesmiddelen moet voorschrijven waarvoor het bewijs van effectiviteit slechts summier is.
Real World Evidence
Toch moeten die nekharen ook nu weer omlaag. Goede zorg kost nou eenmaal veel geld, maar het levert ook veel op! Echter, er is geen enkele geneesmiddelenfabrikant die tijdens het vergoedingstraject met een waterdichte kosteneffectiviteitsdataset aankomt bij het ZIN die aantoont dat de inzet van een nieuw geneesmiddel laten we zeggen 30 miljoen kost maar bijvoorbeeld 100 miljoen oplevert. Deze data wordt pas later verzameld en is vaak afkomstig uit zogenaamde Real World Evidence-studies, een onderwerp waar mijn collega Leo Casteel laatst nog een mooie blog over schreef.
‘Bij onze oosterburen hanteren ze een systeem dat nagenoeg directe patiënttoegang garandeert na goedkeuring door de EMA.’
Maar zijn er dan ook andere opties? Jawohl! Bij onze oosterburen hanteren ze een systeem dat nagenoeg directe patiënttoegang garandeert na goedkeuring door de EMA. Terwijl u nu trek krijgt in bratwurst met sauerkraut zie ik u denken “Aber wie funktioniert das dan?” Nou, in Duitsland start men de prijsonderhandeling pas nadat het geneesmiddel beschikbaar is voor de patiënt. Hierbij heeft men de kans om maximaal op Real World Evidence te leunen terwijl de prijzen nagenoeg vergelijkbaar zijn. Wunderbar toch?
Nu zitten er aan ieder systeem mitsen en maren. Ik hoop echter dat we componenten uit dit systeem vroeg of laat ook in ons eigen vergoedingstraject terug gaan zien. De wetenschap draait op volle toeren en doorbraken in de geneeskunde moeten zo snel mogelijk beschikbaar kunnen zijn voor de patiënt. Deze mening is het ZIN overigens ook toegedaan. Sinds afgelopen maand is het namelijk mogelijk voor iedere geneesmiddelenfabrikant om in een zogeheten parallelle procedure een deel van het vergoedingstraject te starten terwijl het registratietraject nog loopt. Mooie stap vooruit! Voor ons blijft het echter zaak om zo effectief mogelijk te werken binnen het huidige systeem zodat er geen onnodige tijd verloren gaat. Maar geen zorgen, dit doen we met heel veel plezier!
Schöne grüßen!
