‘Mijn werkgever helpt me bij mijn herstel’
Het zal je maar gebeuren. Het ene moment ben je kerngezond en het volgende moment word je met ernstig hersenletsel met een traumahelikopter naar de IC gebracht. Het overkwam Jur van der Slikke. Zijn werk als accountmanager bij BVA-Auctions was ineens niet meer vanzelfsprekend. “Maar ik ben zo blij met hoe mijn werk hier mee omgaat. Ze doen echt alles voor me.”
Op het kantoor van BVA-Auctions in Amersfoort zitten Jur en zijn twee directe leidinggevenden, Mars Samsom (businessdirector) en Gijs Hofhuis (salesmanager), ontspannen aan tafel. Er worden grapjes gemaakt en er wordt gelachen.
Met zijn drieën vertellen de mannen hoe het na Jurs ongeluk is gegaan en hoe ze dat, in hun verschillende rollen bij het bedrijf, hebben ervaren.
De 50-jarige Jur van der Slikke begint te vertellen. “Mijn ongeluk gebeurde zeven maanden geleden. Nadat ik bij een opdrachtgever was geweest, stond ik in een file op de snelweg. De vrachtwagen achter mij had die file niet gezien en is met volle vaart achterop mijn stilstaande auto geklapt.” Jur veegt een traan uit zijn ooghoek. “Hè, stom dat ik meteen volschiet als ik hierover praat.”
“Ik weet namelijk niks meer van het ongeluk. Ook niet van de dagen ervoor en de weken erna. Want door het ongeluk had ik niet alleen mijn bekken gebroken en zag ik alles dubbel, ik had ook hersenletsel opgelopen.”
‘Alles wat me werd verteld, was ik twee minuten later weer vergeten.’
“Door het hersenletsel was ik in eerste instantie mijn korte termijn geheugen kwijt. Alles wat me werd verteld, was ik twee minuten later weer vergeten. Pas na een aantal weken begon ik weer dingen te onthouden. Toen pas besefte ik dus ook dat ik een ongeluk had gehad.”
De in Weesp wonende Jur heeft twee weken in het ziekenhuis gelegen. Daarna volgde een intensieve periode van revalidatie. “Nu, zeven maanden na het ongeluk, ben ik nog steeds aan het revalideren, want ik loop nog tegen veel problemen aan. Ik onthoud niet alles, mijn belastbaarheid is laag en ik ben snel overprikkeld. En dat heeft invloed op mijn hele leven.”
‘Werk geeft een gevoel van voldoening’
Jur vertelt dat werk al zijn hele leven een belangrijke rol speelt. “Voor het ongeluk had ik net een nieuwe functie als accountmanager gekregen en ik had het ontzettend naar mijn zin.”
‘Dat ik nu niet kan werken zoals voor het ongeluk vind ik heel moeilijk. Werk geeft me een gevoel van voldoening.’
Er klinkt een snik in Jurs stem. “Dat ik nu niet kan werken zoals voor het ongeluk vind ik heel moeilijk. Werk geeft me een gevoel van voldoening, dat ik wat bijdraag aan de maatschappij. Thuis zitten en ‘ziek zijn’ vind ik maar niks. Het voelt alsof ik nutteloos ben en aan de zijlijn sta.”
Vier maanden na zijn ongeluk is Jur, in overleg met zijn revalidatieteam en zijn leidinggevenden bij BVA, begonnen met re-integreren. Eerst een paar uur in de week, inmiddels werkt hij drie keer vier uur per week en bouwt hij langzaam op.
‘Soms heb je het gevoel dat je een telefoontje móét opnemen’
Mars Samsom, business director bij BVA, vertelt dat hij door Jurs vrouw werd gebeld toen zij onderweg was naar het ziekenhuis. “Ik zat in een belangrijke vergadering en zag dat ik gebeld werd door een nummer dat ik niet kende. En soms heb je het gevoel dat je een telefoontje móét opnemen… Na dat telefoontje is de vergadering meteen stopgezet. Iedereen was verstild en geschrokken. Dat was echt een heftig moment.”
Sales manager Gijs Hofhuis vult hem aan. “Ik zag Mars staan bellen en wist meteen dat het niet goed was. Het bericht over Jurs ongeluk veroorzaakte een grote schok. We zijn toen met een groepje naar Mars’ huis gegaan, om even met elkaar te zijn en te wachten op nieuws uit het ziekenhuis.”
Mars vouwt zijn handen. “Als ik aan die dag terugdenk, krijg ik meteen weer kippenvel.”
‘Wat kunnen we doen?’
Gijs vervolgt dat ze ook direct praktisch gingen nadenken. “Wat kun je doen om iets bij te dragen aan een situatie die je totaal niet onder controle hebt? We wilden helpen.”
Mars licht dit toe. “We bedachten toen drie stappen. Eén: wat kunnen we nu, op dit moment doen voor Jur en zijn vrouw? Twee: wat moeten wij als werkgever doen? Daarvoor namen we contact op met HR. En drie: hoe kunnen we dit het beste intern communiceren?
‘Wat kun je doen om iets bij te dragen aan een situatie die je totaal niet onder controle hebt?’
Dat laatste was wel schipperen, want we wilden niet dat er indianenverhalen zouden ontstaan, maar we wisten ook niet precies wat we wel en niet konden vertellen. Jur was toen niet in staat aan te geven wat hij wel en niet wilde delen. Ik overlegde dat dus met zijn vrouw.”
Hulp toelaten
Mars blikt terug. “Gijs en ik zijn de dag na het ongeluk – met goedkeuring van Jurs vrouw – op zoek gegaan naar het autowrak, om Jurs spullen eruit te halen. Daarna zijn we direct naar de IC in Nijmegen gereden, waar Jur lag.”
Gijs legt uit dat ze het fijn vonden dat Jur en zijn vrouw hun hulp toe lieten. “We deden ons best om te helpen, met alle goede bedoelingen. Maar dat kan in zo’n situatie ook te dichtbij komen, waardoor iemand het afhoudt.”
Doordat Mars en Gijs direct na het ongeluk op de hoogte zijn gehouden van de ontwikkelingen en doordat ze een dag later Jur al opzochten op de IC, zijn ze goed op de hoogte van de ernst van Jurs letsel en is hun betrokkenheid groot.
Onzekerheid en frustratie
Jur vertelt dat hij na zijn ongeluk heel onzeker is over zijn werk. “Ik wil zo graag weer ‘gewoon’ werken, maar ik weet niet of ik het ooit nog kan in de functie van accountmanager. Dingen die ik eerst makkelijk deed, kosten nu zoveel moeite, dat frustreert me.”
Mars richt zich tot Jur. “Ik zou die frustratie graag bij je weg willen nemen.”
Gijs haakt hierop aan. “Wij weten hoe graag jij wilt werken en hoe hard jij werkt. De persoon die jij bent zorgt ervoor dat we allemaal willen dat je terugkomt. En daar gaan we samen alles aan doen.”
Ontbijten
Tijdens Jurs revalidatie kwam Gijs wekelijks ontbijten bij Jur thuis. “Ik wilde Jur graag betrokken houden. Die ontbijtsessies waren niet om zakelijke dingen te bespreken, maar om het persoonlijke stuk te ontwikkelen en te leren hoe Jur in elkaar zit na zijn ongeluk.” De jonge salesmanager kijkt naar Jur. “Ik vond die afspraken heel prettig.” Jur knikt instemmend.
Ook Mars is meerdere keren bij Jur op bezoek geweest, zowel in het ziekenhuis als thuis. “Ik vind het belangrijk dat je als werkgever en werknemer in zo’n moeilijke periode van ziekte dicht bij elkaar en betrokken blijft, werk moet geen ding worden.”
Jur betuigt hoe hij die betrokkenheid waardeert. “Ik heb het als bijzonder positief ervaren dat mijn leidinggevenden - en trouwens ook andere collega’s - bij mij over de vloer kwamen. Het geeft me het gevoel dat ik welkom ben en geaccepteerd word. Ik krijg de ruimte en vrijheid om stappen te maken en te herstellen, maar ik word niet aan mijn lot overgelaten. Dat heeft me in m’n herstel geholpen en helpt nog steeds.”
Richtlijnen Werk en Ziek
Wat moet je doen wanneer een medewerker wordt geconfronteerd met een ernstige en/of chronische aandoening? Pfizer heeft richtlijnen Werk en Ziek ontwikkeld, die antwoord geven op die vraag.
In de richtlijnen wordt vanuit de verschillende fases van het ziekteproces beschreven wat je kunt doen als werkgever en als werknemer. Elke fase kan een andere impact hebben op de werknemer en zijn vermogen om te kunnen blijven werken.
Daarom is blijven praten met elkaar als werknemer en werkgever enorm belangrijk en is het van belang om te praten over wat iemand kan en wil en of er aanpassingen aan het werk of de werkplek nodig zijn. En of daarbij begeleiding nodig is, bijvoorbeeld van een bedrijfsarts of een andere deskundige.
De Richtlijnen Werk en Ziek voor leidinggevenden en werknemers kun je hier inzien:
- Richtlijnen Werk en Ziek voor leidinggevenden – Pfizer
- Richtlijnen Werk en Ziek voor werknemers – Pfizer
Meer lezen over werk en ziek
-
Rallyrijden voor een kunstneus die meningokokkeninfecties opspoort
Op de parkeerplaats bij de officiersmess van vliegbasis Volkel staan 86 sportauto’s en oldtimers blinkend in de ochtendzon. Hun eigenaren lopen verlekkerd over het terrein heen en weer om elkaars bolides te bewonderen, van Ferrari, Porsche tot Alfa Romeo. Ondertussen wachten ze op het startschot voor de Jan Lammers Zeldzame Ziektefonds Rally. Deze is bedoeld om onderzoeksgeld op te halen voor een ‘kunstneus’ die meningokokkeninfecties opspoort bij couveusekinderen.
-
Vermoeid? Ga shoppen maar niet sporten
Het is ongetwijfeld herkenbaar. Hoe klungelig je wordt als je vermoeid bent. Je gaat je koffie morsen, stoot je knieën aan je bureau en krijgt een deur in je gezicht als je die verkeerd opent. Wanneer je oververmoeid bent, werken je hersenen anders dan normaal. Dat heeft nadelen maar ook voordelen. Zo neem je als je moe bent veiligere besluiten.
